Selemat siang,

Het is weer tijd voor een nieuw reisverslag vanuit op het moment niet zo prachtige Indonesië.. De lucht ziet nu namelijk heel donker uit en er kan elk moment een hele harde regenbui uit komen. Hier blijft het trouwens helaas niet alleen bij een flinke regenbui, maar het dondert en bliksemt hier ook heftig.. We zijn er al een paar keer goed van geschrokken, tot gillen toe haha! Gelukkig zijn de ochtenden en de middagen meestal wel goed en begint het pas eind middag/begin avond.

Verder zijn we ondertussen alweer twee weken bezig op stage. In het begin was het nog even lastig en moesten we echt zoeken naar ons plekje.. We hadden het idee dat we als object werden gezien en niet echt als leraren. Leerlingen wilden onze handtekeningen en behandelden ons als popsterren en de leraren deden helaas mee. In het begin was het wel bijzonder, maar we wilden al snel 'gewoon' als leerkracht behandeld worden. In ons rooster stond dat we iedere dag naar stage zouden gaan om daar elke ochtend les te geven. Ook zouden we in de middagen nog lessen hebben op de UNY. Dit leek ons best pittig en veel, waardoor we in overleg zijn gegaan met Dede en Patrick. Stage is namelijk erg vermoeiend, omdat het er heel warm is en ze daar geen airco hebben. Ook zijn de kinderen een stuk drukker dan in Nederland. Hier is het normaal dat als kinderen het antwoord weten ze met z'n allen het antwoord gaan schreeuwen. Ook hebben we nog lessen op de UNY en moeten we ons Bahasa Indonesia leren en de lessen voorbereiden.Nu ziet ons schema er als volgt uit: op maandag, woensdag en donderdag gaan we de ochtenden naar stage op lessen te geven aan grade 1, 2 and 3. Ik geef samen met Danielle de lessen en Anouk en Manet staan samen voor de klas. De eerste lessen waren pittig, omdat we nog niet zo goed wisten wat de beginsituatie van de leerlingen zou zijn en wat ze zouden begrijpen en wat niet. Na de eerste week hebben we er al een redelijk beeld over geschetst. Deze week gingen de lessen een stuk beter en hadden de kinderen en wij zelf er veel pleier in. Zo is mijn motto ook geworden ''Alles komt vanzelf goed''. Op maandag geef ik les aan grade 3 (9-10 jaar), op woensdag geef ik les aan grade 1 (7-8 jaar) en op donderdag geef ik les aan grade 2 (8-9 jaar). Vandaag hebben we aan grade 1 een les over family en jobs gegeven. Zo spelen we veel leerzame spelletjes en zingen we liedjes met de begrippen erin, ze waren erg enthousiast. Wanneer Anouk en Manet les aan het geven zijn, gaan Danielle en ik naar de andere grades (4,5 and 6) om daar vragen te beantwoorden en de leerkracht te helpen. Vandaag waren we bij grade 4 and 6 geweest, de kinderen waren heel verlegen en durfden bijna geen vragen te stellen, uiteindelijk kwamen ze wel een beetje los. Mijn Engels wordt al steeds iets beter!!
Elke maandagochtend om 7 uur beginnen ze de week met een ceremonie. Dit was erg apart om te zien. Alle kinderen en leraren staan in rijen op gesteld en er worden dingen geroepen voor het land en de vlag wordt gehesen. Ook nemen ze houdingen aan als 'soldaat' etc. Het zag er heel erg 'gevangen' uit, wat zo vreemd was, omdat ze de rest van de dag juist erg vrij zijn. Ik hoop er de komende weken een keer foto's van te kunnen maken, zodat jullie er ook een beeld van krijgen. Alle kinderen eten hier op school, de schaaltjes rijst staan dan klaar met wat groente en iets van vlees of vis erbij, ook heel anders dan bij ons!
Wat ik hier ook heel apart vindt, is dat er een healty room is. Wanneer kinderen zich niet lekker voelen worden ze naar deze kamer gebracht en kunnen ze hier op een bank liggen achter gordijntjes. De ruimte is vrij toegankelijk en er lopen veel kinderen in en uit.. niet echt een rustig plekje lijkt me. Ook staan de medicijnen er gewoon voor het pakken (geen idee wat voor medicijnen).

Verder zijn we naar het paleis van de Sultan geweest. In Indonesië hebben ze een president en alle provincies hebben een eigen leider. Van Yogyakarta is dat de Sultan. Als ik het goed heb, is er nu Sultan nummer 10. Er waren veel souvenirs van verschillende landen te zien die alle Sultans gekregen hebben. Ook was er een schaduwspel te zien. We hebben blijkbaar het 'mooiste' deel van het Paleis nog niet gezien, dus dat gaan we binnenkort ook snel doen!

Afgelopen vrijdag was er een internationale party in Yogyakarta. Samen met de vrienden van Tika zijn we daarheen gegaan. We hadden er hoge verwachtingen van, met een dansvloer in het midden en heel veel internationale studenten. Toen we aankwamen dachten we.. oeps te hoge verwachtingen gehad! Iedereen zat aan tafels of op banken, dus zijn wij ook maar op een bank gaan zitten. Gelukkig kwam het later op de avond helemaal goed en stonden we met z'n allen te dansen op de dansvloer. Ook hebben we een aantal Nederlanders leren kennen, heeeeerlijk om lekker Nederlands te praten.

Afgelopen zondag waren we uitgenodigd bij een familie lunch van Tika, omdat er een tante vanuit Jakarta in Yogyakarta was. We dachten dat het een lunch zou zijn met het gezin van Tika en die tante, maar toen we aan kwamen zat er een super lange tafel helemaal vol met familie. Ook stond heel de tafel vol met eten. Nadat we iedereen een handje hadden geschud zijn we aangeschoven en hebben we verschillende Indonesische gerechtjes geprobeerd. Er zaten wel lekkere dingen bij, maar ik hou toch meer van een frikandel speciaal haha! (die mis ik hier trouwens echt). Daarna zijn met met Joan naar het centrum van Yogyakarta gegaan om daar typisch Indonesisch te gaan eten. Het was een soort restaurantje met een lopend buffetje. Er lagen echt typische Indonesische dingen op, weet niet meer hoe het allemaal heet. Helaas was alles koud, er zaten een aantal lekkere dingetjes bij, maar niet echt mijn ding..
Zo hebben Danielle en Manet bijvoorbeeld kippendarmen gegeten!??
Na het eten zijn we naar een toeristisch plekje gegaan. Er stonden daar twee grote bomen, waardoor je geblinddoekt doorheen moest lopen. Wanneer dit lukte, zouden al je dromen uit komen. Dit hebben we natuurlijk allemaal even geprobeerd, maar de meeste raden het al met mijn super goede richtingsgevoel (not) haha! Ik liep helemaal naar rechts het hoge gras in.. ik voelde het hoge gras en dacht 'ik ben hier niet goed' Ik ben omgedraaid en richting de bomen gelopen, helaas er net niet doorheen. Anouk was het trouwens wel in één rechte lijn gelukt!

Verder ben ik hier al aardig gewend aan het leventje in Yogyakarta. Heb heerlijk mijn eigen plekje in mijn eigen kamertje met al m'n spulletjes. Gelukkig kan ik op z'n tijd skypen met familie en vrienden in Nederland. Waar ik alleen nog steeds niet aan kan wennen zijn al die gekko's hier. Die beesten zijn zooo snel en laten je zo hard schrikken. Zo wist ik laatst bijvoorbeeld dat ik een mini gekko op mijn kamer had, maar zag hem niet meer zitten. Ik wilde mijn klamboe open ritsen en ineens zat hij vlakbij de rits. Ik ben nog nooit zo hard geschrokken (zelfs niet van een spin haha). Het eerste wat ik toen gedaan heb is die gekko m'n kamer uitgejaagd. Ik ben met een bezem achter hem aan gegaan en heb hem naar de deur gejaagd. Achteraf wel echt super zielig eigenlijk, want hij was ondertussen zijn staartje verloren. Gekko's laten namelijk hun staartjes los als ze in een benauwde situatie zitten. Maar hij was wel uit mijn kamer!! Ook kan ik nog niet wennen aan de honderden muggenbulten op m'n benen, snap niet waar ze vandaan komen en ondertussen is mijn prik-weg al bijna op (dus mama, wil je een nieuwe meenemen in mei).

Ook heb ik helaas de dokter al ontmoet in Indonesië. Vorige week had ik een oorontsteking, waarvan ik eerst dacht 'oh dat zal wel over gaan'. Helaas ging het niet over en werd ik vorige week zaterdagavond beroerd van de pijn. Gelukkig kon Tika mee naar de dokter en had ik antibiotica en ontstekingsremmers gehad. Naar mijn idee duurde het veel te lang voordat ik er van af was, maar na 3 dagen merkte ik gelukkig resultaat. Nu is het weer helemaal over!

Verder gaan we volgende week hopelijk iets heel gaafs doen! Omdat ze volgende week examens op stage zouden hebben, zijn wij die week vrij. Daarom hebben we een 'vakantie' geboekt naar de Karimunjawa islands', dat blijkt echt een paradijsje te zijn. Helaas kregen we gisteren een berichtje dat het misschien niet door kan gaan, omdat het weer in Yogya zo slecht is en de boot dan niet kan vertrekken. De golven zijn dan te wild en te gevaarlijk. Vanavond gaan we naar het reisbureautje om te overleggen met hun.. We zouden eigenlijk vrijdag avond vertrekken. Hopelijk kan het verzet worden naar zondag of een andere dag, want we willen zooooo graag!!

Tot het volgende reisverslag waarin ik hopelijk kan vertellen hoe geweldig Karimunja was!

Sampai jumpa! Dankjewel voor jullie reacties, super leuk om te lezen!!

X Suzan

(foto's komen op facebook)